Deze zuivelnormen gaan over twee methoden voor de bepaling van mineralen en sporenelementen in melk, melkproducten en zuigelingvoeding. Dit zijn de NEN-EN-ISO 15151 met de ICP-AES techniek en de NEN-EN-ISO 21424 met de ICP-MS techniek. Verder gaat het om een methode voor de bepaling van de vetzuursamenstelling in deze producten, de NEN-EN-ISO 16958, en een methode voor de bepaling van totaal jood in zuigelingenvoeding, de NEN-EN-ISO 20647, aldus een bericht van NEN.

Zuivelnormen voorgekomen uit samenwerkingsverband


De normen zijn voortgekomen uit het samenwerkingsverband tussen ISO, IDF (International Dairy Federation) en AOACI en al eerder door deze organisaties gepubliceerd. De methoden zijn tevens erkend door Codex Alimentarius, de organisatie die internationale standaarden opstelt over veiligheid, kwaliteit en eerlijkheid in de internationale voedselhandel. Overname als Europese CEN norm versterkt de functie van deze normen als internationale ‘dispute resolution method’ (scheidsrechtermethode).

Horizontaal versus verticaal


De vier normen zijn verticale normen, van toepassing op een beperkt aantal (zuivel)producten. CEN heeft voor de bepaling van mineralen en sporenelementen al een aantal horizontale methoden beschikbaar. Deze zijn toepasbaar op een bredere groep producten.
Bekeken wordt in hoeverre de verticale en horizontale methoden kunnen worden samengevoegd. Voor een van de zuivelnormen lijkt dit haalbaar, voor de anderen niet. Dit komt doordat zuigelingenvoeding zo’n specifiek product is dat het alleen met een speciaal voor dit product ontworpen (verticale) methode goed kan worden geanalyseerd.

Volg de actualiteit binnen de zuivelbranche op de site van Zuivelzicht.